Medio april 2024. Wij hadden al weg willen zijn. De overwinteringsperiode is immers voorbij. Hoog tijd dus voor een weblog update over de overwintering. Het watersportseizoen is officieel per 1 april begonnen en de tarieven in de haven gaan weer naar zomerniveau. Een stremming door een kapotte brug in de Eem verhindert ons vertrek. Eerder leerden we al, dat bij een varend leven het plannen maken theorie is en dat in de praktijk vele dingen kunnen gebeuren, waardoor het plan de prullenbak in kan. Een echt probleem is dat nooit, het houdt ons flexibel zeggen wij dan. Wij komen hier wel weg. Hoe en wanneer, komt dan in de volgende blog.

Amersfoort voelt inmiddels als onze 2^e woonplaats en heeft ons hart veroverd. We hebben de stad goed leren kennen in de periode oktober-april. Mooie stad, met een vergelijkbare sfeer als ’s-Hertogenbosch. En onze plek in de Eemhaven bleek fantastisch. We wisten al dat de ligging heel fijn is, vlak bij het centrum, NS-station, winkels, bioscoop, parkeergelegenheid en mooi uitzicht. Wat we nog niet kenden was het buurtgevoel in de haven met de 14 andere overwinteraars. Sommigen daarvan liggen er al meer dan 10 winters. Het begon met een ‘openingsborrel’ in het plaatselijk café ‘Eemzicht’. Voor ons vooral een kennismaking en voor anderen een weerzien. In deze drijvende wijk werden wij, samen met nog een paar andere nieuwelingen, hartelijk ontvangen. Het werd het begin van een ‘warme’ winter met veel gezelligheid en saamhorigheid met gelijk gestemde mensen -liefhebbers van bootjes en varen- maar met verschillende achtergronden. De meesten zoals wij, behorend tot het pensionado gilde, tot en met 80 plus, maar ook werkende mensen die in de buurt van Amersfoort werken. Ons nieuwe verblijf zorgde voor allerlei nieuwe ervaringen. Joep kon zijn donderdagavond sporten in den Bosch inwisselen voor een wekelijkse work-out, in een mooie sportstudio van een van de buren, op maandagmorgen op 9.00 uur (!) Maaike ontwikkelde nieuwe contacten die uitmondden in gezamenlijke bioscoop bezoeken, etentjes en andere gezellige samenkomsten, tot het vieren van verjaardagen aan toe.

Een nieuw ‘huis’ leidt altijd tot nieuwe gewoontes, zoals andere loopjes met de hond, andere winkel bezoeken en zelfs het frequenteren van een stamcafé (meestal koffie hoor…😊) En misschien wel de grootste kers op de taart, één van de kinderen met man en hun 2 kinderen woont 10 minuten fietsen van onze winterligplaats vandaan. Je gaat dan niet meer bij elkaar op bezoek, maar bij elkaar langs voor een kopje koffie of een praatje, of komt elkaar spontaan tegen in de stad. Een ervaring die wij op vorige woonplekken nooit hadden. En een voordeel t.o.v. ’s-Hertogenbosch; 2 van de 4 oppas donderdagen in de maand, hoefden wij niet voor dag en dauw in de auto of de trein.

Geen dag hebben wij ons afgevraagd wat te doen. Wij kwamen tijd te kort door een optelsom van vele activiteiten. Joep was de eerste weken bezig met het beter leren kennen van alle plekjes en apparaten in de nog relatief nieuwe boot en het motorruim. Energie en water zijn op een boot iets minder vanzelfsprekend als op de wal. Op regelmatige tijden checkten wij walstroom, accustanden, drinkwater en diesel en namen we actie indien gewenst. Ook moesten de touwen naar de wal regelmatig strakker en losser vanwege hoger en lager water. Een paar weken moesten we zelfs met onze laarzen door het water waden, voor we aan boord konden komen. Regelmatig hadden we even contact met het havenkantoor en de havenmeesters. Elke donderdag pasten wij afwisselend op 4 en 2 kleinkinderen in Amersfoort en Amsterdam. Joep volgde een schrijfcursus en bleef actief voor Jobrotary. Met de intocht van Sinterklaas lagen we eerste rang. De pakjesboot voer vlak langs de Vriezin. Een feest voor de kleinkinderen. Tijdens de Kerst periode werd elke boot versierd met feestelijke verlichting, tot ook groot plezier van de bewoners van de appartementen die op de Eemhaven kijken. Dan hadden we verder nog het halen en brengen van onze hond Vrommes naar de co-ouders, gemiddeld eens in de 10 dagen. Ook genoten we van we een ‘walking dinner’ en borrels met de drijvende wijk en we zijn vaker dan ooit in korte tijd naar de bios geweest. En dan vergeten we nog de vele lunches en borrels met vrienden en familie die ons hier kwamen opzoeken. Wij kijken terug op heel veel gezellige momenten met alle bezoekers. Het werken van vorige jaren is vervangen door netwerken. Iets wat ons nu ook al veel heeft gebracht

In ons hoofd bleven wij daarnaast ook druk met de verkoop van onze vorige boot, de Smelne Kruiser. Dat ging niet zo snel als wij dachten en wij overlegden regelmatig of wij iets in de verkoopaanpak moesten veranderen, wat we dan ook 2 keer gedaan hebben. Aan het einde van deze periode is ze verkocht. Een verlate verkoop betekende ook ‘hand op de knip houden’ Dat vertaalde zich ook in zelfwerkzaamheid bij aanpassingen in de woonkamer. Een ingebouwde bank hebben we zelf gesloopt, iets wat wij voorheen waarschijnlijk zouden hebben laten doen. Om de kas weer een beetje te spekken zijn we ook alles wat wij dubbel hadden of als overbodig beschouwden op dit schip, gaan verkopen met een redelijk succes. Een prettige bijwerking was ook dat het lekker opruimde. Steeds wat leuks te doen. Wat beviel onze eerste overwintering op het water goed. Wat vorige jaar nog een vraag was, is nu een weet.

Hier gaan we voorlopig mee door!