Na 16 april ‘overkwam’ het Joep dat hij ineens moest zeggen dat hij 70 was geworden. Dat heeft hij gevierd met zussen en later met kinderen, kleinkinderen en pannenkoeken bij ‘Hans en Grietje’ in Zeewolde. Begin mei is de Eem weer bevaarbaar. De gestremde brug is gerepareerd. Zoals we vaker ervoeren, direct weggaan lukt dan niet, omdat de dagen zich al weer gevuld hebben met nieuwe afspraken of dingen te doen. We blijven ons verbazen over hoe snel dat gaat, terwijl er steeds meer dan genoeg te doen blijft. Dit leven vult zich steeds vanzelf. Nu boden de kansen zich aan om de 5 mei viering in Amersfoort nog mee te beleven en oude vrienden van de Smelneclub, die in dat weekend Amersfoort aandeden, terug te zien. Heel leuk. En voor Joep bood het een kans om nog een zeilwedstrijdweekend mee te pakken in Rotterdam. Ook het weer knapte op en we konden een begin maken met het broodnodige behandelen van onze houten koekoeken en kozijnen. Tevens voor ons -niet geboren doe-het-zelvers- een leuk leerproces dat voldoening geeft. Tussendoor ging Joep regelmatig met een grijper het vuil, waaronder veel plastic, rond de boten uit de haven vissen. Een hele kleine bijdrage aan onze eigen leefomgeving. In de laatste dagen van Amersfoort krijgt onze relatie met de buurt ook een nieuwe dimensie. Het begon met praatjes over de reling van de kade en eindigde met een uitnodiging voor de maandborrel van de buurt. Leuke en interessante contacten zijn er ontstaan.

Het losmaken van de Vriezin voelde als een echt vertrek, bijna een verhuizing, vanaf een geliefde plek. Maar de beleving van het ruime sop, de jonge groene natuur langs de Eem en de nieuwe vrijheid verdreef dat snel. Op naar nieuwe ervaringen! We blijven 2 dagen liggen aan de altijd mooie Vecht. Daar kwamen wij ook 2 Smelne-vaarders opnieuw tegen. Met hen varen we daarna via het Amsterdam-Rijnkanaal naar Vreeswijk, aan de Lek. Een leuke oude binnenvaart plaats met een totaal andere beleving dan de gemeente Nieuwegein, waar het toe behoort. Maaike had geregeld dat we via-via in de binnenvaarthaven konden liggen, in plaats van de passantenhaven. Wij waren nu echt onderdeel van het binnenvaart gilde. Een groot contrast met de volgende dag. Dan eindigen wij in de haven van de watersportvereniging van Gorinchem midden tussen de ‘Princess luxury yachts’ met 3 dekken boven elkaar en soms luid borrelende bemanning. Het aanleggen hier was een uitdaging, vooral voor de boegschroef, die al eerder bewees de zwakste schakel te zijn van de Vriezin. Met een knal stopte zij ermee. Het bleek niet de boegschroef te zijn, maar een ontplofte accu die overbelast was. Navraag bij de vorige eigenaar leerde dat deze accu het 12 jaar had volgehouden, dus vooruit maar met die vervanging. Alleen eerst, na het weekend, nog naar buiten manoeuvreren zonder boegschroef. Goed voor de oefening. De jonge havenmeester(es) hielp een handje.

Via de Waal en afgedamde Maas naar ’s-Hertogenbosch. We mochten ‘aanliggen’ bij Bart in de Brede Haven, vlak bij ons (verhuurde) eigen huis; heel bijzonder. Ons uitzicht is vrijwel hetzelfde als wij kennen vanaf 2014, maar het gevoel vanaf het water is behoorlijk anders, vrijer, opener, losser.

Het plan is 2 weken, de praktijk wordt bijna 4. Volop gezelligheid met buren en bekenden. En er is weer veel te doen... Het vervangen van de accu’s, het oplossen van een probleem met de verwarming, woensdagavond zeilwedstrijden, het Bossche Bollen zeilweekend bij de Viking en zeilweekend in België, APK’s bij onze huisarts en tandarts, donderdagen oppasdag, verder onderhoud aan het hout van de boot en overleg met de verhuurmakelaar over de toekomst. Ondertussen bereikte het verkoop proces van de vorige boot de apotheose met de ontvangst van het gehele bedrag in een keer op de rekening. Het proces was lang en met kleine hick-ups, maar de netto opbrengst was hoger dan verwacht en dat maakt alles goed. Overbruggingslening afgelost en belangrijker, wij kunnen eindelijk verder met het de uitvoering van de verbeterplannen voor ons drijvende huis. Dus er volgen overleggen over het inmeten van de buitentent en de installatie van spudpalen. De boeken blijven nog even in de boekenkast…. Maar er gloort een periode met 5 weken zonder oppassen en dat noemen wij dan de ‘oppasvakantie’. Hoe wij die invullen, dat volgt hier de volgende keer en is nu nog een onbeschreven blad.